Santorini, de 1e van de 4 eilanden van de Cycladen
15 September 2019 | Griekenland, Santorini
Donderdag 12 september om 17.00 vertrok onze vlucht met Transavia naar Santorini. Beetje jammer dat het zo'n laat tijdstip is, maar dit was de enige mogelijkheid. Omdat El de dinsdag en woensdag nog gewoon moest werken hadden we gelukkig zo wel genoeg tijd om reisklaar te zijn. Met de Randstad Rail en NS ruim op tijd op Schiphol, een 20 minuutjes om de knalroze koffer af te geven, en natuurlijk moest mijn handbagage helemaal uitgepakt worden. Het bleek dat ze m'n powerpack niet vertrouwden..
Nadat dit achter de rug was, shoppen!! Tenminste, dat was de bedoeling, echter, de luchtjes die El wilde hebben waren hier veel duurder als bij de eerste de beste webshop! Dan maar een wijntje, slechts € 6,50 voor halfvol glaasje, maar het is vakantie, dus...Proost! Met een half uur vertraging (er moest van gate EN vliegtuig gewisseld worden, wat ook voor de bemanning kennelijk verwarrend was), en even wat stress omdat we ook nog een knalroze koffer het andere vliegtuig ingeladen zagen worden (er bleken meerdere malloten met zo'n kleur koffer te zijn), kwamen we om 21.35 plaatselijke tijd aan op Santorini. Hoe super beleefd de Grieken zijn bleek al direct in de bus naar de terminal toen een jonge Griek meteen opstond om Oma Ellen een zitplaats aan te bieden.. Een kwartiertje later zagen we tot onze opluchting ook de koffer op de band, en buiten stond er inderdaad een autochtoon met een bordje met onze naam erop te wachten die ons in 10 minuutjes naar ons eerste hotel bracht. Dit hotel, Appartementenhotel Andreas, was in Kamari, aan de oostkant van het eiland. 's Avonds nog even de boulevard verkend, bij een wijnbar een roseetje voor slechts €12,-!! en daarna lekker naar bed. Het hotel is perfect, bedden zijn prima, ontbijt ook, zwembad is 13 passen van de kamer en het strand 4 minuutjes lopen. Alleen moet je wel langs een aantal vrij agressieve proppers, lui die klanten naar binnen moeten trekken. Nou, dat doen ze dan ook bijna letterlijk!
De eerste dag werd om half 10 keurig de huurauto gebracht. Deze was gereserveerd via Sunny Cars en dat bleek allemaal prima geregeld. Ook achteraf gezien is dit gewoon een aanrader, geen sores of problemen. Meteen maar even een tripje per auto gepland. Eerst naar Pyrgos, een dorpje bovenop de hoogste berg, wat voor El niet zo'n goed idee bleek te zijn, veiligheid in het verkeer staat niet in het Griekse woordenboek. Al hoewel de max. snelheid 40 km is wordt je bij die snelheid door alles en iedereen links en rechts ingehaald. Vangrail langs de steile afgrond, nooit van gehoord. Dus El, die vond dat niet zo leuk, to put it mildly.. Langs de andere kant van de berg naar de westkant van Santorini en langs de kust naar het meest zuidwestelijke punt waar het Lighthouse staat. Nu stond er helaas zo'n harde wind, dat uitstappen en foto's maken niet echt mogelijk was, dus daar hebben we helaas weinig van. Daarna op zoek naar het beroemde Red Beach. Google stuurde ons over een nagenoeg onbegaanbaar pad, dus na een paar kilometer gedraaid en El was wederom 'not amused'.. Later bleek dat dit strand uitsluitend per boot bereikbaar was..Goe gedaan, Gaast!
Er zat niet veel meer op dan zo gauw mogelijk terug rijden en het zwembad opzoeken en daar blijven. Mocht gelukkig nog wel onderweg lunchen in een dorpje Emporiou. Kennelijk wel populair gezien de busladingen bejaarden en Chinezen die daar werden losgelaten.
Met borreltijd hebben we een aan de boulevard een tentje, genaamd Elixer, ontdekt waar je wel voor een paar euro een heerlijke rosé kon krijgen. Dus daar heerlijk gerelaxt tot het tijd was om een eettentje te zoeken. Het werd een van die propper tenten omdat ze ons Hollanders lokten met een mixed fish meal for 2 for weinig. Wel, de kwaliteit en de bijkomende kosten waren gelijk genoeg om hier niet meer in te stinken gedurende de rest van de vakantie!
De tweede dag toch maar meer in het teken van ontstressen, dus El achtereenvolgens op het dakterras, bij het zwembad en op het strand doorgebracht. Ik ben alleen met de auto de berg achter ons hotel naar de Ancient Thera opgravingen. Mocht je nog geen hoogtevrees hebben dan krijg je het wel van deze berg.. Diepe afgronden zonder beveiliging langs de weg, brr..Eenmaal boven probeerde ik uit te stappen, maar het stormde daar zo hard dat bril en hoorapparaat van hoofd dreigden te waaien, dus snel de deur weer dicht, een foto door het autoraam van het fabuleuze uitzicht op beide kusten, en me weer naar beneden laten storten.
Dan maar naar het zwarte strand van vulkaan gesteente. Een beetje heet en hard om met blote voeten te belopen en de waterschoentjes waren er ook niet geschikt voor, maar omdat we toch de zee niet in konden vanwege de harde golfslag was het oke om lekker in de zitzakken weg te kruipen en vooral niets te doen. Natuurlijk kun je niet naar Santorini gaan zonder een keer 'de son in de see te sien sakkuh', dus tegen de avond naar Fira en Firostefani gereden. Echter, het was zaterdag, eindelijk iets minder storm en dus waren er meer op dat idee gekomen, oftewel, met de beste wil van de wereld en ondanks de eigenwijsheid van de Gaasten was er echt geen parkeer plekje te bekennen dus onverrichter zake terug naar Kamari en weer bij Elixer neer gestreken.
Ze bleken daar ook een toch uitgebreide menukaart te hebben plus een extra dosis gastvrijheid. Man, wat zijn we daar in de watten gelegd en hebben we er fabuleus lekker gegeten en nagetafeld. Maar, we hadden al met al nog steeds niet de door de reiswereld bezongen spierwitte huizen met blauwe accenten kunnen bewonderen. Omdat het zondag was en eindelijk de ferry's weer konden varen zou het 's avonds zeker ook weer zo'n gekkenhuis zijn, dus zijn we direct na het ontbijt richting Oia gereden. Een mooi ritje, maar onderweg zagen we weinig blauw, alleen hier en daar een verdwaalde koepel van een kerk.
In Oia aangekomen de auto op het eerste de beste parkeerterrein achter gelaten en verder naar boven gelopen. Het idee dat het gezien het tijdstip rustig zou zijn kwam niet helemaal uit, want het leek wel of half Peking en wijde omgeving overgeplaatst was. Natuurlijk is het een wonderschoon plaatje, maar kennelijk heeft het dorp bezoek gehad van de winterschilder, want afgezien van 2(!) koepels was heel Oia hagelwit! Beetje vreemd, maar niet getreurd, want na een heerlijke icecoffee en een belletje van Jorgos over de ferry overtocht van de volgende dag maar gauw weer terug voor een strand dagje en een heerlijke avond bij Elixer. Helaas de laatste, want de volgende dag vertrekken we naar Naxos.
Nadat dit achter de rug was, shoppen!! Tenminste, dat was de bedoeling, echter, de luchtjes die El wilde hebben waren hier veel duurder als bij de eerste de beste webshop! Dan maar een wijntje, slechts € 6,50 voor halfvol glaasje, maar het is vakantie, dus...Proost! Met een half uur vertraging (er moest van gate EN vliegtuig gewisseld worden, wat ook voor de bemanning kennelijk verwarrend was), en even wat stress omdat we ook nog een knalroze koffer het andere vliegtuig ingeladen zagen worden (er bleken meerdere malloten met zo'n kleur koffer te zijn), kwamen we om 21.35 plaatselijke tijd aan op Santorini. Hoe super beleefd de Grieken zijn bleek al direct in de bus naar de terminal toen een jonge Griek meteen opstond om Oma Ellen een zitplaats aan te bieden.. Een kwartiertje later zagen we tot onze opluchting ook de koffer op de band, en buiten stond er inderdaad een autochtoon met een bordje met onze naam erop te wachten die ons in 10 minuutjes naar ons eerste hotel bracht. Dit hotel, Appartementenhotel Andreas, was in Kamari, aan de oostkant van het eiland. 's Avonds nog even de boulevard verkend, bij een wijnbar een roseetje voor slechts €12,-!! en daarna lekker naar bed. Het hotel is perfect, bedden zijn prima, ontbijt ook, zwembad is 13 passen van de kamer en het strand 4 minuutjes lopen. Alleen moet je wel langs een aantal vrij agressieve proppers, lui die klanten naar binnen moeten trekken. Nou, dat doen ze dan ook bijna letterlijk!
De eerste dag werd om half 10 keurig de huurauto gebracht. Deze was gereserveerd via Sunny Cars en dat bleek allemaal prima geregeld. Ook achteraf gezien is dit gewoon een aanrader, geen sores of problemen. Meteen maar even een tripje per auto gepland. Eerst naar Pyrgos, een dorpje bovenop de hoogste berg, wat voor El niet zo'n goed idee bleek te zijn, veiligheid in het verkeer staat niet in het Griekse woordenboek. Al hoewel de max. snelheid 40 km is wordt je bij die snelheid door alles en iedereen links en rechts ingehaald. Vangrail langs de steile afgrond, nooit van gehoord. Dus El, die vond dat niet zo leuk, to put it mildly.. Langs de andere kant van de berg naar de westkant van Santorini en langs de kust naar het meest zuidwestelijke punt waar het Lighthouse staat. Nu stond er helaas zo'n harde wind, dat uitstappen en foto's maken niet echt mogelijk was, dus daar hebben we helaas weinig van. Daarna op zoek naar het beroemde Red Beach. Google stuurde ons over een nagenoeg onbegaanbaar pad, dus na een paar kilometer gedraaid en El was wederom 'not amused'.. Later bleek dat dit strand uitsluitend per boot bereikbaar was..Goe gedaan, Gaast!
Er zat niet veel meer op dan zo gauw mogelijk terug rijden en het zwembad opzoeken en daar blijven. Mocht gelukkig nog wel onderweg lunchen in een dorpje Emporiou. Kennelijk wel populair gezien de busladingen bejaarden en Chinezen die daar werden losgelaten.
Met borreltijd hebben we een aan de boulevard een tentje, genaamd Elixer, ontdekt waar je wel voor een paar euro een heerlijke rosé kon krijgen. Dus daar heerlijk gerelaxt tot het tijd was om een eettentje te zoeken. Het werd een van die propper tenten omdat ze ons Hollanders lokten met een mixed fish meal for 2 for weinig. Wel, de kwaliteit en de bijkomende kosten waren gelijk genoeg om hier niet meer in te stinken gedurende de rest van de vakantie!
De tweede dag toch maar meer in het teken van ontstressen, dus El achtereenvolgens op het dakterras, bij het zwembad en op het strand doorgebracht. Ik ben alleen met de auto de berg achter ons hotel naar de Ancient Thera opgravingen. Mocht je nog geen hoogtevrees hebben dan krijg je het wel van deze berg.. Diepe afgronden zonder beveiliging langs de weg, brr..Eenmaal boven probeerde ik uit te stappen, maar het stormde daar zo hard dat bril en hoorapparaat van hoofd dreigden te waaien, dus snel de deur weer dicht, een foto door het autoraam van het fabuleuze uitzicht op beide kusten, en me weer naar beneden laten storten.
Dan maar naar het zwarte strand van vulkaan gesteente. Een beetje heet en hard om met blote voeten te belopen en de waterschoentjes waren er ook niet geschikt voor, maar omdat we toch de zee niet in konden vanwege de harde golfslag was het oke om lekker in de zitzakken weg te kruipen en vooral niets te doen. Natuurlijk kun je niet naar Santorini gaan zonder een keer 'de son in de see te sien sakkuh', dus tegen de avond naar Fira en Firostefani gereden. Echter, het was zaterdag, eindelijk iets minder storm en dus waren er meer op dat idee gekomen, oftewel, met de beste wil van de wereld en ondanks de eigenwijsheid van de Gaasten was er echt geen parkeer plekje te bekennen dus onverrichter zake terug naar Kamari en weer bij Elixer neer gestreken.
Ze bleken daar ook een toch uitgebreide menukaart te hebben plus een extra dosis gastvrijheid. Man, wat zijn we daar in de watten gelegd en hebben we er fabuleus lekker gegeten en nagetafeld. Maar, we hadden al met al nog steeds niet de door de reiswereld bezongen spierwitte huizen met blauwe accenten kunnen bewonderen. Omdat het zondag was en eindelijk de ferry's weer konden varen zou het 's avonds zeker ook weer zo'n gekkenhuis zijn, dus zijn we direct na het ontbijt richting Oia gereden. Een mooi ritje, maar onderweg zagen we weinig blauw, alleen hier en daar een verdwaalde koepel van een kerk.
In Oia aangekomen de auto op het eerste de beste parkeerterrein achter gelaten en verder naar boven gelopen. Het idee dat het gezien het tijdstip rustig zou zijn kwam niet helemaal uit, want het leek wel of half Peking en wijde omgeving overgeplaatst was. Natuurlijk is het een wonderschoon plaatje, maar kennelijk heeft het dorp bezoek gehad van de winterschilder, want afgezien van 2(!) koepels was heel Oia hagelwit! Beetje vreemd, maar niet getreurd, want na een heerlijke icecoffee en een belletje van Jorgos over de ferry overtocht van de volgende dag maar gauw weer terug voor een strand dagje en een heerlijke avond bij Elixer. Helaas de laatste, want de volgende dag vertrekken we naar Naxos.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
