Kreta 2020, deel 2

Zoals gezegd werden we mooi op tijd op Schiphol afgezet. Terminal 1 en 2 zijn blijkbaar samen gevoegd en er was maar 1 toegang open.Binnen zijn er maar een paar incheckbalies open, en deze zijn toegankelijk gemaakt door een heel lange corridor die slinger de slang door heel terminal 1 en 2 liepen. Dus een goede looptraining, maar door de lengte bleef de loop er toch goed inzitten, waardoor er afstand gehouden kon worden en het wachten ook niet zo lang leek te duren, ik denk niet langer dan een half uurtje voor we naar de security check konden. Ook deze is verplaatst naar een heel andere locatie en ook hier weer een heel eind lopen. Door de check heen gaan ging heel snel zodat we bij de Starbucks een ontbijtje konden scoren. Veel meer was er niet open, maar Starbucks leverde een sloot gore slappe koffie en ubertaaie croissant. Weer een echte Schiphol-ervaring..

Van de 2 geplande vluchten naar Kreta bleek er 1 gecanceld. We hadden wel de voorste stoelen met extra beenruimte kunnen reserveren, dat betekende ook als eerste boarden. Geen enkel moment enige angst voor gebrek aan social distance hoeven te hebben, het was perfect en veilig geregeld. Het vliegtuig was bijna vol, dus daar geen 1,5 meter of iets wat op lijkt, maar met iedereen een mondkapje op, met niemand voor ons en zonder ook maar 1 kuchje gehoord te hebben is de vlucht zeer voorspoedig verlopen. De landing was zacht, en we mochten als eerste van boord, trap af en de bus in. Er reden er veel met maar hooguit een derde van het normale aantal passagiers naar de terminal. Daar hoefde je alleen maar de QR code te laten zien, geen verdere checks en ook de koffers ophalen ging gepaard met voldoende afstand houden. Bij de carrental stonden geen andere gegadigden, en omdat bij Sunny cars mijn gegevens bekend zijn, hoefden we alleen de sleutel maar aan te pakken en naar de parkeerplaats te gaan. 5 minuten later reden we bij de luchthaven vandaan op weg naar Agia Galini. Resumerend kan ik dus zeggen dat er geen enkele twijfel hoeft te zijn over of vliegen wel verantwoord is. Gewoon doen, iedereen wordt er beter van, wijzelf als eerste, maar het reisbureau, de luchtvaartmaatschappij, de hotelier, de autoverhuurder en de horeca profiteren, zelfs Rutte en Hoekstra, want er hoeven een paar honderd euro minder steun over gemaakt te worden.

De angst van Ellen om de bergen op weg naar Galini over te steken bleek ongegrond. Een mooie, brede weg met een aantal tunnels zorgen voor een makkelijke rit van iets minder dan 1,5 uur met maar 1 verkeerde afslag en zo waren we net voor lunchtijd bij hotel Neos Ikaros, gerund door familie van Jorgos. Uiteraard de hartelijke groeten overgebracht en de kamer opgezocht. We hadden trek, dus vlug naar het zwembad op zoek naar de heerlijke omelet die Jorgos getipt had, en die bleek inderdaad heerlijk, net als de tonijnsalade. Heerlijk gezwommen in het verder bijna verlaten zwembad. Maar we kwamen voor zon en zee, en zo lui als wij kunnen zijn even gezocht naar een smal weggetje met een heel klein bordje ' to beach', maar jaja, we konden practisch op het strand parkeren.

Luieren en bruinen dus!

De eerste middagborrel-rose was goedkoop (€5,- voor halve liter), maar lauw, een beetje zurig uit een plastic beker en alleen daarom al gedenkwaardig..

's Avonds de auto bij het haventje neergezet en daar vandaan de trappen op naar boven richting het centrum. Bij de eerste van de door Wendy getipte eetgelegenheden, Onar genaamd, hadden we een plekje op het dakterras met prachtig uitzicht op de zee en haven. En eten, mens wat was dat lekker.

Een Griekse salade zoals het hoort, een botermalse visschotel en pork chop, 2 ijskoffie en een halve liter rosé voor nog geen €40,-...

Opvallend was wel dat het gewoon druk was, gezellig druk . Duidelijk was ook dat er weinig coronastress was, kortom, ook voor ons is dat even iets van Verweggistan..

Het dorp is ook erg gezellig in de avond, de bars en cafés zijn redelijk bezet, wel voornamelijk met locals uiteraard, maar daardoor ook veel leuker!

Terug naar het hotel, want eigenlijk zijn we hondsmoe van de lange dag en verandering in cultuur en zo.

Na de juiste afstelling van de airco hebben we echt een boerennacht gemaakt..

Bij het ontbijt merkten we dat het hotel best redelijk bezet was. Er zaten zo'n 10 stellen/gezinnen aan tafel, meest landgenoten.

Vandaag wilden we eens gaan kijken in Kalamaki, want naar verluid moest daar 1 van de mooiste stranden van Kreta zijn. Na een mooie rit kwamen we aan in een uitgestorven Kalamaki. Bizar om te zien, hoogzomer en dan geen toeristen..Wel inderdaad een mooi strand, alleen de verkeerde dag, want het waaide erg hard met de wind recht op de kust en dat was met de rotsen en golven geen goede combinatie. Dus maar een frappé genuttigd en weer terug, want de plaatsjes in de buurt hadden het zelfde probleem.

Geen nood, in Galini was het prima toeven op het strand, dus daar tot een uurtje of 6 gebivakkeerd, even naar het hotel om te douchen en om te kleden en weer terug naar het strand om bij Kostas te wijnen en te genieten van veel en heel lekker eten voor weinig. Na afloop in het dorp nog even lekker chillen in een gezellig tentje en dan moe maar voldaan weer slapen.

Dag 3 alweer..

Bij het ontbijtbuffet was het even wachten, want de voorschriften schrijven voor dat je zelf niets mag pakken en alle tafels waren bezet, dus het gaat elke dag iets beter daar.

Vandaag willen we naar Agio Pavlos, niet te ver en ook een mooi strand. Ook aan de kust dus we verwachten een mooie, niet te bergachtige weg. Het eerste stuk wel, een mooie brede glooiende weg. Tot je de afslag naar het dorp neemt, want die weg had alles wat El niet wilde..Omdat het nog maar 9 km. was heeft ze dapper volgehouden, maar leuk was het echt niet voor haar, maar wel met schitterende vergezichten. Maar Agio Pavlos maakte wel veel goed, een schitterende plek met glashelder water. De taverne aan het strand, Scopas Beach' Bar, serveert waarschijnlijk de lekkerste yoghurt met honing en fruit van heel Kreta, wat en kunstwerkjes maken ze er van..

Google Maps stelde een kortere terugtocht voor langs de kust, maar die weg, die geleidelijk helemaal geen weg meer was veroorzaakte haast een echtscheiding, al gaf ze toe dat ik er ook niets aan kon doen. Kotsmisselijk als resultaat, en we moesten toch echt omdraaien (hoe, waar, maar toch gedaan.) en dus ook weer terug over de bergweg. Uiteindelijk heel en veilig weer in Galini teruggekeerd en naar het strand voor een frisse duik.

Eind van de middag komen daar de locals naar het strand. Een heel apart ritueel speelt zich dan af, de pater familias zit in de zee en dirigeert het 10-15 tal kleinkinderen wat ze wel en vooral wat ze niet mogen, en de mater familias neemt te midden van voornamelijk mama's en kleinkinderen de verdeling van de versnaperingen voor haar rekening. Een intrigerend schouwspel..

De tip van de dag voor het diner was Taverne Madame Hortense, hoog boven de haven gelegen en vandaag voor het eerst sinds corona weer open. Met een paar aanloopproblemen, maar met een wederom supervriendelijke bediening en uiteraard love and greetings for old friends Jorgos and Wendy (en een gratis kannetje rosé) werd het weer een geslaagde afsluiting van dag 3.