Kreta 2020, deel 3

Jeetje, deel 2:is wel lang geworden, ik hoop dat de lezer niet al halverwege in slaap is gevallen.

Wendy heeft het reisverslag integraal als weblog op de site van de Griekse Gids gezet met een link ernaar op Facebook, en het is erg leuk om zoveel positieve reacties te krijgen.

Dat motiveert voor deel 3..

Het is intussen zaterdag en vandaag willen we in de haven kijken of we een boottochtje kunnen regelen, ondanks dat de boekingskantoren allemaal nog dicht zijn.

En zowaar, er lag een boot van Elizabeth Boats die fishingtrips organiseert. Eh, jawel, ik en vissen.. De laatste keer dat ik beet had was ik precies 6 jaar, met mijn nieuwe hengel ging ik naar de Rijswijkse haven en in no time had ik beet. Het was een hele grote en met hengel en al werd ik het water in getrokken, want de hengel was nieuw en van mij, dus ik liet niet los. Ik kon alleen nog niet zwemmen, dus een paniek en gedoe, maar met mij is het zonder hengel goed gekomen, en ik heb er nooit meer een aangeraakt.

Maar er zou niet alleen gevist worden, er zou eerst naar exclusief voor toeristen op deze boot toegankelijke grotten gevaren worden, dan 3 kwartier vissies vangen en vervolgens naar het idyllische Prasonisi Beach waar we een uurtje of 3 zouden blijven met een BBQ als lunch. Dit alles voor slechts €35,- pp.

Niet getwijfeld en meteen aan boord gegaan.

Even later stapte er nog een Belgisch gezin van 6 personen (ouders en 4 kids in de puberleeftijd) aan boord en wat een leuk gezin bleek dat te zijn, en toevallig ook in hotel Neos Ikaros verbleef.

De grotten waar we met de boot in konden varen waren indrukwekkend, het vissies vangen ging niet met een hengel maar een haspel met visdraad wat steeds met de hand ingehaald moest worden. Maar....ik haalde het eerste vissie van mijn leven op het droge!

Een kleintje weliswaar, volgens Google Lens zou het een zaagbaarsje moeten zijn, maar toch..Wederom een gedenkwaardige moment!

Daarna geloofde ik dat uitgooien en inhalen wel, dus de lunch van mij en El zou slechts uit één klein baarsje bestaan, zo zei de schipper, die samen met zijn schoonvader, ook aan boord en natuurlijk weer een bekende van Jorgos, dit bedrijf al 50 jaar in de familie had, maar nog nooit had meegemaakt dat er ruim 4 maanden in het seizoen niet kon worden gevaren. Door de wederzijdse band met een (oud) plaatsgenoot geven deze mensen zich wat makkelijker bloot en hoor je hoe die klotecorona deze mensen geraakt heeft. Aan de andere kant zijn ze erg blij dat ze weer kunnen opstarten en delen ze dat optimisme graag, gezien het rijkelijk vloeien van de zelf gemaakte wijn bij de lunch. Een lunch die overigens ietsjes meer was dan dat ene baarsje..

Hij duurde ruim een uur en was super heerlijk en - gezellig. alleen al het geworstel van die kids met zo'n enge hele vis met de kop er nog aan en vol met graten, maar ze hebben ze opgegeten, applaus!

Het idyllische strandje was dat qua ligging en zee kwaliteit zeker, maar het zitten/liggen op de stenen was iets minder.

Echter, de terugtocht, lekker keuvelend op het voordek was toch ook bijzonder aangenaam..

's Avonds wat later, want de lunch was overdadig, een lichte, wederom zalige maaltijd genoten bij Onar voor €26,- all-in. Tja, waarom gaan we nog naar huis?

Zondag alweer, het gaat zo hard..

Een mooie dag om naar de noordzijde van Kreta te gaan, naar Rethymnon om precies te zijn. Bij het ontbijt hoorden we dat weg er naar toe best goed was, dus we gingen samen. Het was inderdaad een prachtige route, zo rijden kan ik wel dagen lang volhouden, heerlijk!

Rethymnon blijkt een echt grote stad te zijn met een kilometers lange boulevard. Met eigenlijk altijd de wind op de kust is er hier veel meer golfslag, het water is veel warmer, en op de een of andere manier lijkt het hier veel meer op thuis in Scheveningen, Noordwijk of Zandvoort, maar dan zonder de strandtenten. Het is natuurlijk ook veel meer ingesteld op massa toerisme en er is ook veel meer vertier zoals jetski verhuur of paragliden achter een speedboot. Omdat het zondag was en er veel locals waren, was het ook gezellig druk. Verder was er op het stuk strand waar wij waren ook geen versnaperingen te verkrijgen zodat wij het na een uurtje wel gezien hadden. Nee, dan bevalt wat ons betreft Zuid Kreta toch veel beter dan de noordkant, maar zo heeft ieder zijn voorkeuren. Dus maar weer naar het knusse strand van Galini, waar we aan de praat raakte met de eigenaresse van Taverne Stochos. Ik had gezien dat zij ook kamers verhuurden boven het restaurant. Natuurlijk viel de naam van Jorgos daar bij en werden we meteen uitgenodigd om een van de kamers te bekijken. Ik denk dat we het plekje voor volgende keer gevonden hebben, want slapen, wakker worden, ontbijten, chillen en dineren op het strand, helemaal top wat ons betreft..

Het diner hebben we weer genuttigd aan het strand bij Taverne Kostas. We hebben een nieuw weggetje gevonden naar de brug tussen de 2 stranden van Agia Galini, dus we kunnen met de auto praktisch op het terras van Kostas parkeren, en eten is daar welhaast zoals gebruikelijk in Galini, heul veul en lekker voor weinig..