Zuid Kreta 2021, deel 2 Agia Galini

Zondag was inderdaad een dag van louter strand. Het was erg warm, zo'n 35 graden.

Bij Souda Beach is het weer aangenaam verpozen, temeer daar het zondag is en er dus veel Grieken zijn. Veel kijken dus, zij beleven het strand heel anders dan wij, vooral met veel familie en vrienden en veel , veel kletsen. Leuk, je komt ogen en oren te kort.

De laatste avond in Plakias gegeten bij Sirocco, een taverne aan het strand. Iets commerciëler dus, maar erg lekker weer.

De volgende dag voorlopig afscheid genomen van Nikos en Maria, wie weet komt er een heel spoedig weerzien...

Ze waren heel blij met ons als gasten, we stonden in hun top 5, zo verzekerden ze ons. Of het waar is zal al dan niet spoedig blijken.

De rit naar Agia Galini duurde een uur en was weer schitterend mooi, zeker het eerste deel. Om 11.30 uur arriveerden we bij het hotel Neos Icaros, hetzelfde als vorig jaar. De overgang van Notus Suites naar dit veel eenvoudiger complex is wel erg groot...

En koelkast die dag en nacht zoemt, een WC bril en deksel die niet omhoog blijft staan, een heel zwakke Wifi en maar op 2 devices, Dus de Chromecast is sowieso niet te gebruiken. Back to basics, en dat heeft ook zijn charmes. Dus maar snel geïnstalleerd en op naar het ons bekende strand van Galini.

Het is natuurlijk veel en veel drukker dan vorig jaar, maar vreemd genoeg blijkt er elke dag toch parkeerplek te zijn bij het supermarktje aan het strand. Hoe dat kan blijft een raadsel, maar het is wel zo makkelijk.

Minder is dat bij het hotel het elke dag een crime is om de auto neer te zetten. Dat betekende wel af en toe een flinke tippel, want in de buurt zijn er ook niet veel mogelijkheden.

We zijn natuurlijk later op het strand en bij Evy, bij wie we tevergeefs hadden geprobeerd een kamer te boeken, voor de deur was geen bedje vrij. Duidelijk dat zij dit jaar weer goed boert. In ieder geval beter dan haar buren aan beide kanten, deze trekken nauwelijks klandizie.

Dus daar maar neergestreken, het was bij haar te druk om haar even rustig te kunnen spreken. Dat lukte vroeg in de avond beter, bij Griekse restaurants is het tussen 6 en 8 uur per definitie erg rustig.

Na haar de Whatsapp gesprekjes te laten zien wist zij weer wie wij waren en de begroeting was Grieks, dus veel high fives en excuses. En inderdaad, de boeking voor volgend jaar staat! Heerlijk gegeten bij haar en een beetje bijgekletst.

Ik probeer zelf een schemaatje aan te houden van 1 dag niets doen behalve luieren en 1 dag met de auto er op uit.

Woensdag heb ik dus geprobeerd de Phaistos opgravingen te vinden, maar Google stuurde me, uiteindelijk via geitepaadjes en zelfs wegen die volgens de techreus niet bestonden, naar een in aanbouw zijnde stuwdam in het Techniti Limni Faneromenis meer. Daar kon ik dus geen opgravingen, alleen afgravingen vinden. Niet getreurd, de natuur is er niet minder mooi om!

De hitte van afgelopen weekend is weg, er wordt op donderdag zelfs een regenbui voorspeld en een temperatuur van maar 21 graden. De temperatuur klopte wel, de regen gelukkig niet. Meer als een wolk hebben we niet gezien. Wat geen enkele weer app lijkt te kunnen, is het voorspellen van de wind. Steevast wordt er een zwakke wind gemeld, bij tijd en wijle waait het wel degelijk met storm kracht. Met name donderdagavond was het daarom wat minder aangenaam. Grappig was wel dat een aantal toeristen meteen de winterkleding aantrokken, variërend van dikke truien en hoodies met capuchon op tot gewatteerde jacks en bodywarmers.

Als er 1 ding is wat ik nu wel geleerd heb is dat ik op Kreta niet te veel moet vertrouwen op Google Maps. Vrijdag gaf ik het Prevelli klooster in als bestemming, ook nu stuurde Maps me weer een heel steil en smal geitepaadjes op waar ik deze keer niet meer ben ingetrapt. 1 keer een halve kilometer achteruit op zo'n steil en bochtig paadje omdat het te gevaarlijk werd was genoeg.Deze aanwijzing dus negerend kwam ik terecht op een route die zo mooi was dat ik het niet kan beschrijven hoe mooi. Alle superlatieven schoten te kort. Het klooster heb ik nooit gevonden..

Voor de zaterdag hebben we een boottocht naar het eiland Paxmadia gereserveerd. Een link naar een YouTube filmpje met een verslag van een enthousiaste toerist is

https://youtu.be/WtTqkeqiyA4

Het geeft een mooi beeld van deze trip.

Er gaan weliswaar 2 boten naar deze bestemming, en wij hadden de andere boot dan in dit filmpje, maar ze bieden exact hetzelfde programma.

Het weekend wordt weer warm, 31 graden is de voorspelling.

De zondag dus besteed op de manier waarvoor de zondag is bedoeld.

S'avonds streken we de laatste avonden neer bij Balloons lounge bar. Een prima locatie aan de haven met heerlijk luie stoelen, een lekkere rosé, stabiele WiFi, Live voetbal en F1 en ze serveren daar een prima maaltijd. En dan aan het eind van de avond nog geen €35 afrekenen...

Maandag, onze laatste hele vakantiedag zat ik s'morgens op het toilet (nee, er zijn geen foto's van..) toen ik de pot voelde trillen. Niet wetend wat het was, het leek op het passeren van een zware vrachtwagen, noteerde ik in gedachten de tijd, 09.17 uur. Verder niets bemerkt en niemand reageerde er op. Na Ellen op het strand geïnstalleerd te hebben zou ik opnieuw proberen de juiste weg naar Agio Georgios en vandaar naar Agios Pavlos te vinden. Ook wilde ik nog een keer proberen Phaistos te vinden. De eerste keer naar Agios Georgios had Google Maps me met de auto het wandelpad opgestuurd. ( Ik hoop dat de autoverhuurder niet meeleest, het bleek niet echt geschikt voor het netjes houden van de auto..) en moest dus achteruit weer terug. Deze keer lukte het beter en deze weg was wederom schitterend. Onderweg kreeg ik een appje van Jorgos van de Griekse Gids, of ik iets had meegekregen van de zware aardbeving. Schrikken natuurlijk, maar dat was dus die trilling. Jorgos was uiteraard bezorgd over zijn familie en klanten op Kreta. De aardbeving zou ten zuiden van Heraklion geweest zijn, maar veel info had hij nog niet. Ben dus maar meteen richting Phaistos gegaan, dan kon ik meteen kijken of er in de buurt van de woonplaats van zijn familie schade zou zijn. Later bleek dat er inderdaad in buurt van het episch centrum een paar gebouwen ingestort waren en dat er in ieder geval 1 dode en 9 gewonden te betreuren waren.

Gelukkig viel verder de schade mee en kon Jorgos ook gerustgesteld worden.

Dat het wel groot nieuws was bleek wel uit alle reacties en vragen die we in de loop van de dag overal vandaan kregen.

De dinsdag is dus de dag van de terugreis.

Op weg naar het vliegveld rijd je vrij dicht langs het aardbevingsgebied maar er waren gelukkig geen behinderingen.

Op het vliegveld van Heraklion waren de corona effecten duidelijk te zien, het inchecken duurde lang, heel lang. Verder geen probleem, want we waren ruim op tijd, maar leuk is het niet. De vlucht vertrok op tijd en verliep op het gejank van 2 heel kleine kinderen na, voorspoedig.

Op Schiphol moeten ze volgens mij eens ernstig gaan nadenken over verbetering van de efficiëncy. Ik denk dat het zo druk lijkt daar omdat iedereen onderweg is naar iets wat vooral ver weg is. Inchecken gaat niet in de vertrekhal, daar is een aparte hal ver weg en dan naar de gates nog verder weg. Bij terugkomst vanaf de gates waar je geen douane of zo tegenkomt is het nog veel langer lopen naar de bagage hal waar er nog ruim een uur op de koffer gewacht moet worden, tezamen met vele honderden andere wachtenden. Vanaf de slurf tot aan thuis ben je langer onderweg dan van Heraklion naar Amsterdam. Dit moet in zo'n georganiseerd land als Nederland veel beter kunnen.

Terwijl ik dit laatste stuk zit te tikken klettert de regen tegen de ramen, met nauwelijks 15 graden en een stormachtige wind. Ik wil terug...